επιστολή του Κώστα Σακκά

ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ.

  Το σημερινό κράτος -μόνιμης- έκτακτης ανάγκης στην προσπάθεια να ανοίξει το δρόμο στη νέα αναπτυξιακή επέλαση του κεφαλαίου, εξαπολύει μια σφοδρότατη επίθεση σχεδόν στο σύνολο του κόσμου της εργασίας, επιβεβαιώνοντας πως ο ταξικός πόλεμος, όχι απλά μαίνεται αλλά βρίσκεται και σε οξυμένη φάση. Τα κράτη , ανέκαθεν αποτελούσαν όργανα ταξικής κυριαρχίας. Ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που στόχο έχει τον συμβιβασμό των ιστορικά ασυμφιλίωτων αντιθέσεων μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. 

Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

  Η χώρα ζει από το 2010 σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που έχει επιβληθεί από το εγχώριο οικονομικό-μιντιακό-δικαστικό-πολιτικό σύστημα. Φυσικά η κατάσταση αυτή δεν είναι εξαίρεση στη νεοελληνική ιστορία, αλλά ο κανόνας. Πράγματι, είτε υπό τη μοναρχία είτε χωρίς αυτήν, η αυθαιρεσία της εξουσίας ήταν διαρκές γνώρισμα του νεοελληνικού πολιτικού βίου. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποτελούν το πραξικόπημα του 1909, η κατάσταση πριν και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922), το πραξικόπημα Πλαστήρα-Γονατά, το Ιδιώνυμο του Ελ. Βενιζέλου (1929), ο εμφύλιος 1944-45 και 1946-49, το ανώμαλο μετεμφυλιακό καθεστώς μέχρι το 1967 (ΑΝ 509/1947), και επί πλέον οι δικτατορίες του Γ. Κονδύλη, του Θ. Πάγκαλου, του Ι. Μεταξά (1936-41) και των συνταγματαρχών (1967-1974). 

Καλή χρονιά...με σκέψεις...

  Λίγες μέρες πριν, αφήσαμε πίσω μας το 2013 και υποδεχτήκαμε το σωτήριο έτος 2014. Η αλλαγή του χρόνου βρήκε την πλειοψηφία του κόσμου χαρούμενους, χαμογελαστούς και πρόθυμους να διασκεδάσουν. Λογικό και κατανοητό, αλλά μέχρι ενός σημείου...

  Κάνοντας μία μικρή και αφόρητα γενική αναφορά στο 2013 μπορούμε να πούμε ότι ήταν η χρονιά που καθιέρωσε όλα τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα οικονομικής λιτότητας, την εξαθλίωση, τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και τον ατομικισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου αποδέχτηκε ότι η εμμονή στις πολιτικές που εκπορεύονται από τους τραπεζίτες είναι η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, της Ευρώπης, της ανθρωπότητας και του πλανήτη.

Καταδικάζοντας τη βία «απ' όπου και αν προέρχεται»

«Δεν μπορείτε να κάνετε επανάσταση με άσπρα γάντια» Β.Ι. Λένιν 

Η υποκρισία της καταδίκης 

  Ξεκινώντας να μιλάμε για βία ένα είναι σίγουρο. Πως όποιος υποστηρίζει πως καταδικάζει τη βία και μάλιστα απ' όπου κι αν προέρχεται είναι ένας μεγάλος υποκριτής. Είναι στη φύση του ανθρώπου όταν βρίσκεται σε κίνδυνο να αμύνεται, και μάλιστα με κάθε μέσο που μπορεί να βρει εκείνη τη στιγμή. Μια καταδικαστική θέση που απευθύνεται “προς πάσα κατεύθυνση”, που αφορά τη βία “απ' όπου κι αν προέρχεται” δεν νοείται να κάνει εξαιρέσεις. Αν πάλι αυτή η καταδίκη επιδέχεται εξαιρέσεις τότε δεν απευθύνεται στη βία “απ' όπου κι αν προέρχεται” αλλά στοχευμένα. Βάζοντας κριτήρια. Όποια κι αν είναι αυτά.