Αστυνομία παντού

  Τις τελευταίες μέρες μάθαμε ότι ο αρχηγός της ελληνικής αστυνομίας προτρέπει τους μπάτσους του να κάνουν "το βίο αβίωτο" στους μετανάστες για να μην έχουν την εντύπωση ότι η ελλάδα είναι ξέφραγο αμπέλι και να μην πατάνε το πόδι τους στο ιερό ελληνικό έδαφος. "Δημοκρατικές" αντιλήψεις σε μία "δημοκρατική" χώρα με "δημοκρατικούς" πολίτες. Αν σας πούμε ότι πέσαμε από τα σύννεφα δεν θα μας πιστέψετε και πολύ καλά θα κάνετε. 

  Πέρα από την πολλαπλή κρίση που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα, πέρα από την ισοπέδωση της οικονομίας, πέρα από τις αυτοκτονίες και την εξαθλίωση, είναι εμφανές σε όλους ότι η αφρόκρεμα της βλακείας έχει κάνει κατάληψη σε όλα τα ηγετικά πόστα.

Για την επαναστατική πρακτική του σαμποτάζ με αφορμή το σχέδιο «Πράσινη Νέμεσις»

  Πριν καλά καλά διαδοθεί ευρέως η προκήρυξη της FAI/IRF Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου (Πυρήνας Nicola και Alfredo) για το σαμποτάζ σε Κόκα Κόλα και Νεστλέ, και ενώ μέσα σε ελάχιστες ώρες οι ακτιβιστές είχαν πετύχει απόλυτα τον σκοπό τους, αφού η Κόκα Κόλα προέβη σε προληπτική απομάκρυνση «όλων των μεμονωμένων πλαστικών συσκευασιών PET 500ml των Coca-Cola light και Nestea (όλων των γεύσεων)», άρχισε μια ατελείωτη γκρίνια από κάθε πλευρά (ακόμα και από ανθρώπους οι οποίοι δηλώνουν ενάντιοι στον καπιταλισμό και οι οποίοι θα ήθελαν να έχουν και οι ίδιοι αλλά και οι φίλοι τους (γι' αυτούς) την ιδέα ότι «ανήκουν στο κίνημα»), που αφορούσε την πολιτική ορθότητα της ενέργειας, την ηθική της διάσταση, την αποτελεσματικότητά της από κινηματική/επαναστατική άποψη κλπ.

 

Η επίθεση του κεφαλαίου με τις ευλογίες του κράτους ''έκτακτης ανάγκης''

  Η κοινωνία  βρίσκεται  σήμερα αντιμέτωπη  με μια παλιά μεν αλλά γνώριμη μορφή «κράτους έκτακτης ανάγκης»  που επιτίθεται για να πάρει πίσω όσα είχαν κερδηθεί στα χρόνια του μεταπολεμικού «κράτους κοινωνικού συμβολαίου» η «κράτους συναίνεσης». Η επίθεση γίνεται με αιχμή και πρόφαση την οικονομία και αποσκοπεί στην ολοκλήρωση της συσσώρευσης και την εξαφάνιση ανθρώπινων ελευθεριών, όπου αυτές είχαν απλωθεί πιο πλατιά από τις ανοχές ενός «κράτους έκτακτης ανάγκης». Τα αποτελέσματα αυτής της επίθεσης τα βιώνουμε και ως άτομα αλλά και ως κοινωνία συνολικά. Η επίθεση αυτή υλοποιείται μέσα από δύο βασικά «αστικούς μύθους» που έχουν γίνει αποδεκτοί από τη κοινωνία μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ: Εχουμε δημόσιο χρέος επειδή υπάρχουν προνοιακές δομές και δεν ειμαστε ανταγωνιστικοί επειδή είμαστε τεμπέληδες και πληρωνόμαστε ακριβά. Ο πρώτος μύθος στοχεύει τις θέσεις εργασίας και μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων οπως επίσης και τις συντάξεις τους ενώ ο δεύτερος στοχεύει τις αντίστοιχες των ιδιωτικών. Και οι δύο μύθοι δεν εξαντλούνται ούτε στη σφαίρα της οικονομίας ούτε καν στη σφαίρα της εργασίας. Επεκτείνονται στις ελευθερίες των ανθρώπων στο να συνδικαλίζονται, να διαμαρτύρονται, να αντιστέκονται και να εξεγείρονται και προωθούνται μέσα στον επικίνδυνο για μας και χρήσιμο για το κράτος χώρο της ανεργίας.

Αναρχοσυνδικαλισμός

 Αυτό το άρθρο επιχειρεί να διασαφηνίσει τη σχέση ανάμεσα στην ελευθεριακή παράδοση και το ιδιαίτερο ρεύμα του αναρχοσυνδικαλισμού εντός αυτής. Αν και κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας μπορεί να βρει κανείς πάμπολλες φιλοσοφικές ή κοινωνικές αντιλήψεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αντιεξουσιαστικές ή αντικρατικές ο αναρχισμός ως κοινωνικό κίνημα των από κάτω συγκροτείται κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ως αναπόσπαστο τμήμα των εργατικών κινημάτων της εποχής. Τα δύο βασικότερα ρεύματα στο εσωτερικό του αναρχισμού είναι ο αναρχοκομμουνισμός και ο αναρχοσυνδικαλισμός. Και τα δύο αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως τμήμα του κόσμου της εργασίας και οι υποστηρικτές τους παλεύουν στη βάση της κοινωνικής τους θέσης ως εργάτες για την απελευθέρωση της τάξης τους.