Φαύλοι σκύλοι

   Η άμεση δημοκρατία, γνωστή και υπό τον όρο καθαρή δημοκρατία, αποτελεί έναν τύπο δημοκρατίας και θεωρίας πολιτικών δικαιωμάτων όπου η εξουσία εδράζεται στη συνέλευση όλων των πολιτών που συμμετέχουν σε αυτήν.

   Η κοινοβουλευτική ολιγαρχία, το πολίτευμά μας δηλαδή, είναι πολύ ύπουλη. Κατά ένα τρόπο είναι πιο ύπουλη κι από μια κλασσική στρατιωτική δικτατορία ή μιας πιο παλιάς κοπής μοναρχία κι αυτό γιατί από τη μια δημιουργεί στο λαό τη ψευδαίσθηση πως συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη ζωή του κι από την άλλη απενοχοποιεί όλες τις αποφάσεις μιας χούφτας ανθρώπων που λαμβάνονται εναντίον του, με το επιχείρημα πως αυτή η χούφτα εκλέγεται νόμιμα από τους πολίτες κάθε τέσσερα χρόνια!

  Εδώ είναι το μεγαλύτερο σφάλμα του πολιτεύματός μας: Η παραχώρηση από εμάς σε μια ομάδα ανθρώπων, να αποφασίζουν για εμάς! Η εν λευκώ παραχώρηση σε αυτούς της εξουσίας!

   Η ντόπια σάπια ελίτ, την οποία πολύ σωστά περιγράφει ο Κώστας Βαξεβάνης στους new york times, (7-1-2013) καταφέρνει να καθαρίζει τις βρωμιές της στο βούρκο της νομιμότητας που η ίδια καθορίζει κι όταν λίγοι ή πολλοί αναρωτιούνται αν το νόμιμο είναι και ηθικό, έχει την απάντηση στο τσεπάκι της: "πασοκ ή δεξιά;'' ή ''εσείς μας εκλέξατε, όπως στρώσατε θα κοιμηθείτε'' ή ''επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου'' ή ''για τη σταδιακή απαγκίστρωση'' ή το περίφημο ''μαζί τα φάγαμε" κι άλλα παρόμοια σοφίσματα που όπως όλες οι προπαγάνδες που σέβονται τον εαυτό τους, περιέχουν το σπόρο μιας κυνικής αληθείας: της μεταφόρτωσης σε σένα και μένα της ευθύνης για τις αποτυχίες-λαμογιές τους, μιας και εγώ και εσύ τους ψηφίζεις!

   Ενδιαφέρον έχει το εξής απόσπασμα από το παραπάνω άρθρο:

   ''Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, (την άμεση θα συμπληρώσω) δυστυχώς αμέσως μετά την πτώση της ελληνικής Χούντας το 1974, δημιούργησε ένα υβρίδιο Δημοκρατίας. Μπορείς να ψηφίζεις, να ανήκεις σε κόμματα, ακόμη και να διαμαρτύρεσαι. Στην ουσία όμως, την πολιτική ασκεί μια κλειστή κλίκα ανθρώπων.

   Λέγονται πολλά για την ελληνική κρίση και γίνονται ακόμη περισσότερα τα οποία δεν έχουν ακουστεί. Πάνω από την Ελλάδα της κρίσης, συγκρούονται συμφέροντα, αντιλήψεις, πολιτικές. Στο επίκεντρο της κριτικής έχει μπει ο Δημόσιος Τομέας και το Κοινωνικό Κράτος. Ναι, στην Ελλάδα λειτουργεί ένας αντιπαραγωγικός Δημόσιος Τομέας, ο οποίος κυρίως αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι διορίστηκαν από τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια χωρίς καμιά αξιοκρατία.

   Αλλά ο προβληματικός Δημόσιος Τομέας είναι άλλος. Είναι μερικές δεκάδες επιχειρηματίες οι οποίοι ζουν από το κράτος. Πρόκειται για κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες οι οποίοι ωστόσο αποκαλούν τον εαυτό τους «υγιή επιχειρηματία». Παίρνουν δουλειές από το ελληνικό κράτος, συνήθως σε υψηλότερες τιμές από τις πραγματικές και χρηματίζουν πολιτικούς για να το πετυχαίνουν. Ταυτόχρονα είναι και ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Έτσι καταφέρνουν να εξασφαλίζουν την σιωπή για ό,τι κάνουν. Πολλές φορές μάλιστα αγοράζουν και μια ποδοσφαιρική ομάδα, για να έχουν λαϊκό έρεισμα και να κρύβουν το έγκλημα πίσω από την λαϊκή προστασία, όπως ακριβώς έκανε ο Εσκομπάρ στην Κολομβία και ο Αρκάν στη Σερβία.''

   Από το σκάνδαλο Κοσκωτά (τέλη της δεκαετίας του 80) μέχρι σήμερα, αυτός ο τόπος βοά από σκάνδαλα, με πιο πρόσφατα το θέμα siemens, τις ''ιερές ανταλλαγές'' στο ''άγιο'' όρος και αυτές τις μέρες με το θέμα της λίστας Λαγκάρντ. Εν συντομία, θα αναφέρω ότι η λίστα αυτή περιείχε περίπου 2000 ονόματα που δώθηκαν το 2010 (sic) στην κυβέρνηση και δύο πρωτοκλασσάτοι υπουργοί δήλωσαν σε επιτροπή της βουλής ότι έχασαν τη λίστα ή ότι δεν ξέρουν που είναι. Είναι λογική και ερμηνεύσιμη αυτή τους η στάση, γιατί πολύ απλά στη λίστα περιλαμβάνεται μεγάλο μέρος της ντόπιας σάπιας ελίτ, η οποία την ώρα που ο λαός εξαθλιώνεται αυτοί φοροδιαφεύγουν και κυρίως το κάνουν νόμιμα! Με τους νόμους που αυτοί ψήφισαν, με την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων που αυτοί δημιούργησαν και την ευρωζώνη υπηρέτη όλων αυτών εκτός από εμάς! Δείτε  εδώ τρανταχτά ονόματα πόσο εισόδημα δήλωσαν και θα καταλάβετε τι εννοώ για τη ντόπια σάπια ελίτ!

   Προσωπικά αμφιβάλλω για το αν η εξέλιξη του θέματος θα είναι η απόδοση ποινικών ευθυνών, μιας και κανένα πολιτικό πρόσωπο δε καταδικάστηκε και κυρίως δε φυλακίστηκε. Όσο κι αν καμουφλαριστεί, αυτή η "δημοκρατία" δεν είναι τίποτα άλλο από ξέπλυμα βρώμικων δραστηριοτήτων. Γι' αυτό κι έχει αδιέξοδα...

   Προφανώς, κατά τη λογική του συστήματος, αφού ψηφίσαμε το Γ. Παπακωνσταντίνου και το Β. Βενιζέλο ή τον Αντώνη Σαμαρά, με ή όχι τη συνδρομή του θλιβερού Φ. Κουβέλη, εκείνοι έχουν το δικαίωμα να κάνουν κυριολεκτικά ό,τι γουστάρουν, με εμένα και εσένα κυριολεκτικά απόντες και με μόνη συμμετοχή μας μία ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια! Σε τελική ανάλυση, έχω κάθε δικαίωμα να διαφωνήσω με ότι στραβώθηκα και πήγα και ψήφισα. Πρέπει να περιμένω τέσσερα χρόνια να αναθεωρήσω την κολίγική μου άποψη; Μέσα στα τέσσερα αυτά χρόνια, ποιές παρεμβάσεις μου δίνει το σύστημα; Ποιές δυνατότητες έμπρακτης παρέμβασης μας δώθηκαν;

   Φίλε μου, όχι μόνο είμαστε απόντες, αλλά πληρώνουμε τη κρίση που το σύστημα δημιούργησε!

   Κι αν ακόμα οι παραπάνω παρανομήσουν, μολονότι οι ίδιοι φτιάχνουν τους νόμους όπως τους βολεύει, μικρό το κακό. Ας είναι καλά το άρθρο 16Α του ν. 3126/2003 (νόμος περί ευθύνης υπουργών):

  ''Σε περίπτωση που ανακύπτει ζήτημα παραγραφής της αξιόποινης πράξης ή εξάλειψης του αξιοποίνου σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 2, το Δικαστικό Συμβούλιο ή το Ειδικό Δικαστήριο ερευνά την ουσία της κατηγορίας, όταν τούτο ζητήσει ο κατηγορούμενος Υπουργός.''

   Ο κυνισμός των φαύλων σκύλων, απαιτεί ο διεφθαρμένος πολιτικός, αυτός που δε μπορεί πλέον να κρυφτεί, να πηγαίνει σπίτι του και ποτέ στη φυλακή, εκτός αν είναι τελειωμένος εδώ και χρόνια κι έτσι δεν είναι γνώστης μυστικών τα οποία μπορούν να ενοχοποιήσουν το σινάφι. Έτσι εξηγείται και η γνωστή μοναχική υπόθεση Τσοχατζόπουλου. Θα τη ''πληρώσει'' μόνο αυτός και κανένας άλλος, να μου το θυμηθείτε αυτό!

   Οι φαύλοι σκύλοι έφτασαν στο σημείο να πουν εμμέσως στον ελληνικό λαό πως αν πεθάνει από καρκίνο λόγω της αιθαλομίχλης θα φταίει αυτός γιατί δεν αγόρασε ενεργειακά τζάκια από το το πενιχρό υστέρημά του! Ούτε που τους πέρασε από το μυαλό να συγκρουστούν επιτέλους με το καρτέλ των καυσίμων (που σχεδόν εξ' ολοκλήρου ελέγχεται από δύο εταιρίες: ΕΛ.ΠΕ, συμφερόντων της οικογένειας Λάτση και ΜOTOR OIL, συμφερόντων της οικογένειας Βαρδινογιάννη) ή να μηδενίσουν τους προϋπολογισμένους φόρους.

   Οι φαύλοι σκύλοι, ανακάλυψαν ότι τους ενοχλεί η κατάληψη στη βίλα αμαλίας, ο οποίος εδώ και 22 χρόνια υπήρξε αυτοδιαχειριζόμενο στέκι. Μήπως φοβήθηκαν τη δυναμική που απέκτησε ο αντιεξουσιαστικός χώρος; Αντιγράφω από μιά ανακοίνωση του αναρχικού χώρου, η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνο:

   ''Η επίθεση στην Villa Αμαλίας και σε όλους τους χώρους αυτοδιαχείρησης δεν αποτελεί ένα πλήγμα στον αναρχικό χώρο αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία. Πλήττεται η ίδια η αξία της αυτοδιάθεσης ένος κοινωνικού χώρου, δηλαδή η ελευθερία που έχουμε να χρησιμοποιούμε κάτι συλλογικά. Το κράτος φάνηκε αμείλικτο ως προς αυτό. Η δικαιολογία που χρησιμοποιεί περί αποτροπής κατάληψης "δημόσιου" κτηρίου είναι ένας μύθος. Δημόσιο είναι ένα κτήριο που δεν ανήκει σε κανένα, κανένας δεν μπορεί να έχει κυριαρχικά δικαιώματα επάνω του. Δημόσιο είναι κάτι που ανήκει στην ίδια την κοινωνία, που το διαχειρίζεται προς όφελος της ελεύθερα και δημιουργικά. Σε ένα δημόσιο χώρο δεν υπάρχουν ούτε ιδιοκτήτες, ούτε αρχηγοί και φυσικά ούτε κερδοσκοπικοί μηχανισμοί. Επομένως όταν το Κράτος αποκαλεί κάτι ''Δημόσιο'' μόνο δημόσιο δεν είναι! Όλα αυτά τα κτίρια, καθώς και τα σχολεία, τα νοσοκομεία κ.λ.π, που αποκαλούνται δημόσια, τα διαχειρίζεται ένας μηχανισμός ελέγχου. Το κράτος είναι ένας καταπιεστικός γραφειοκρατικός μηχανισμός που λειτουργεί προς όφελος των οικονομικών ελίτ. Η λεγόμενοι πολιτικοί που υποτίθεται διαχειρίζονται τον κρατικό μηχανισμό προς 'όφελος της κοινωνίας', στην πραγματικότητα διαχειρίζονται την δημόσια περιουσία προς όφελος των καπιταλιστών και των οικονομικών τους συμφερόντων. Αυτό επιτέλους πρέπει να το καταλάβουμε, η έκφραση "Αυτό ανήκει στο κράτος" σημαίνει: "Αυτό ανήκει σε μια ομάδα οικονομικών παραγόντων".
  Το γεγονός ότι οι Βίλλες που τελούν υπό κατάληψη ήταν κτήρια πεπαλαιωμένα και εγκαταλλειμένα δείχνει ακριβώς αυτό, ότι κάτι που δεν αποφέρει κέρδος στο κράτος αφήνεται στην τύχη του. Επομένως το μήνυμα της βίαιης επέμβασης σε αυτούς τους χώρους είναι σαφές: "Τίποτα δεν σας ανήκει, τα πάντα είναι Κρατικά και τα διαχειριζόματσε όπως θέλουμε εμείς, ανάλογα με τις εντολές που θα δεχτούμε από τα αφεντικά μας. Κάθε τι κοινωνικό θα το χρησιμοποιήσουμε για οικονομικούς σκοπούς και προς όφελος των επενδυτών που θα αυξήσουν τις μετοχές μας. Αν περισσέψει κάτι ίσως το παραδώσουμε πίσω στην κοινωνία". Αυτή είναι η λογική διαχείρησης της 'δημόσιας' περιουσίας. Ας πάψουν επομένως να μας ζαλίζουν όλοι αυτοί που κόπτονται για την δημόσια περιουσία και ειδικότερα τα υποκριτικά ΜΜΕ. Η δημόσια περιουσία πρέπει να τελεί κάτω από την διαχείρηση της ίδιας κοινωνίας και μόνο, των ίδιων των ανθρώπων που δημοκρατικά θα αποφασίζουν για την κάλυψη των βιολογικών και πολιτιστικών τους αναγκών. Άλλωστε ότι δεν είναι κοινωνικό αποτελεί προϊον κλοπής.''

Ποιός φαύλος σκύλος όμως, δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει;... Τώρα, εξάλλου, ζητούν από τους ανέργους και δωρεάν εργασία!

Στις 7-1-2013, δημοσιεύτηκαν οι απόψεις του πρώην υφυπουργού Πέτρου Δούκα:

''Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα, σε μαγαζιά, συνεργεία, επιχειρήσεις, ανάλογα με την ηλικία, τις δεξιότητες, την έφεση και την όρεξη του καθενός. Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για τρεις μήνες χωρίς επιβάρυνση (για τις επιχειρήσεις, κλπ)''. Ο πρώην υφυπουργός συνεχίζει, προτείνοντας ''ακόμα και οι τελειόφοιτοι του Γυμνασίου και οι πρωτοετείς και δευτεροετείς των ΑΕΙ, κλπ., να εργάζονται το καλοκαίρι πέντε βδομάδες σε αντίστοιχες εργασίες για να αποκτήσουν κάποια στοιχειώδη εργασιακή εμπειρία''!

  Η Εργασία Απελευθερώνει, άλλωστε, όπως διατυμπάνιζαν και οι ναζί πρόγονοί τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου επιδείκνυαν τον "ανθρωπισμό" τους...

   Ποιός αμφιβάλλει πως υπάρχει εκτεταμένη διαφθορά στη χώρα και σε όλα τα επίπεδα; Δε δικαιολογώ εκείνον που "λαδώνει" για να βγάλει ένα δίπλωμα οδήγησης ή ένα επίδομα αναπηρίας. Η μίμηση κακών παραδειγμάτων δεν ξεπλένει τα δικά μας σφάλματα, τα οποία συμπυκνώνονται στην ανοχή της πελατειακής λογικής-πολιτικής, όσο αυτή εξυπηρετούσε το τομάρι μας.

   Σαφώς και δε θα μπώ στην ισοπεδωτική λογική της Χρυσής Αυγής. Δε θα πρέπει να παρασυρθούμε από τα ρατσιστικά τους συνθήματα, ούτε να σκεφτούμε ότι αυτοί οι φαύλοι σκύλοι νοιάζονται για το καλό του τόπου! Πρόκειται για νεοναζιστική οργάνωση με σαφή συστημικό προσανατολισμό! Τώρα στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, που φτωχύναμε όλοι μας, μας φταίνε οι μετανάστες; Ή μήπως πρέπει να μας φταίει η βίαιη φτωχοποίησή μας, προκειμένου να κερδίσει η χώρα την ''αξιποπιστία'' της; (ευνοϊκό περιβάλλον για τους φαύλους σκύλους-κεφαλαιοκράτες, δηλαδή πολύ χαμηλά μεροκάματα και με τσεκουρωμένα εργασιακά δικαιώματα)

  Κλείνω τις σκέψεις μου, με ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα από ένα άρθρο του Γιώργου Οικονόμου, που δημοσιεύτηκε στην ''Εφημερίδα των Συντακτών'', στις 6-1-2013 και που θεωρώ ότι με εκφράζει απόλυτα:

  ''Είναι ως η κοινωνία να έχει υποσυνειδήτως αποφασίσει να αυτοκτονήσει και το πράττει με συχνές δόσεις δηλητηρίου, το οποίο έχει πολλές μορφές: εθνικισμός, λαϊκισμός, κομματισμός, κρατισμός, συντεχνιασμός, πελατειακές σχέσεις, θρησκευτικές ιδεοληψίες, ρατσιστικές αντιλήψεις, ιδιώτευση, απάθεια για τα κοινά και το κοινό αγαθό. Κυρίως όμως παραμένει δέσμια του κομματισμού, δηλαδή της αντίληψης πως κάποιο ή κάποια κόμματα θα τη σώσουν από τη καταστροφή. Είναι ευρέως διαδεδομένη η εντύπωση πως τα κόμματα μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, πως έχουν δυνάμεις, στελέχη και θέληση για ουσιαστική αλλαγή. Επί πλέον, αυτός είναι και ο μόνος δρόμος!

  Όμως η χρεοκοπία και η γενικευμένη παρακμή διαψεύδουν αυτή την αντίληψη και αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο: το μόνο για το οποίο είναι ικανά τα κόμματα, είναι το συμφέρον το δικό τους, των ανώτερων τάξεων και η καταστροφή της χώρας. Πάντοτε τα κόμματα αποδείχθηκαν, όχι σωτήρες, αλλά ολετήρες!

   Το έργο της «σωτηρίας» υπερβαίνει τις συνήθεις κομματικές δυνάμεις και μάλιστα νεοελληνικής κοπής. Διότι πρέπει να αλλάξουν όλα όσα έχουν αποτύχει και έχουν αποτύχει όλα: το διοικητικό, το πολιτικό και το δικαστικό σύστημα, το παρασιτικό μοντέλο οικονομίας, παραγωγής και διανομής, το πελατειακό κράτος, ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί… Έχουν αποτύχει όλες οι ισχύουσες σημασίες, νοοτροπίες, συμπεριφορές. οι εθνικιστικές ιδεολογίες, οι θρησκευτικές ιδεοληψίες, οι δομές, οι θεσμοί. Όλα αυτά κατάγονται από πολύ παλιά και έχουν βαθιές ρίζες, τις οποίες τα κόμματα αντί να ξεριζώνουν τις ποτίζουν επί δεκαετίες.

   Το επείγον πολιτικό ζήτημα δεν είναι να αλλάξει η κυβέρνηση με κάποιο κόμμα, αλλά να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, οι δομές, οι ολιγαρχικοί θεσμοί. Οι σημαντικές και ουσιαστικές αλλαγές δεν προκύπτουν από τα κόμματα και τις εκλογές, αλλά από την αυτόνομη και δημιουργική δράση των ανθρώπων, από την απαίτηση και κινητοποίηση της κοινωνίας.''