Για την επαναστατική πρακτική του σαμποτάζ με αφορμή το σχέδιο «Πράσινη Νέμεσις»

  Πριν καλά καλά διαδοθεί ευρέως η προκήρυξη της FAI/IRF Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου (Πυρήνας Nicola και Alfredo) για το σαμποτάζ σε Κόκα Κόλα και Νεστλέ, και ενώ μέσα σε ελάχιστες ώρες οι ακτιβιστές είχαν πετύχει απόλυτα τον σκοπό τους, αφού η Κόκα Κόλα προέβη σε προληπτική απομάκρυνση «όλων των μεμονωμένων πλαστικών συσκευασιών PET 500ml των Coca-Cola light και Nestea (όλων των γεύσεων)», άρχισε μια ατελείωτη γκρίνια από κάθε πλευρά (ακόμα και από ανθρώπους οι οποίοι δηλώνουν ενάντιοι στον καπιταλισμό και οι οποίοι θα ήθελαν να έχουν και οι ίδιοι αλλά και οι φίλοι τους (γι' αυτούς) την ιδέα ότι «ανήκουν στο κίνημα»), που αφορούσε την πολιτική ορθότητα της ενέργειας, την ηθική της διάσταση, την αποτελεσματικότητά της από κινηματική/επαναστατική άποψη κλπ.

 

Οι ενστάσεις του (καταναλωτικού) κοινού

 

  Φαίνεται ότι όποιος δεν μπορεί ν' αποτινάξει την διάσταση του καταναλωτή από πάνω του, διάσταση που τελικά φαίνεται να είναι από τις κυριότερες, θα μπορεί να εφευρίσκει πάντα χίλιες αντιρρήσεις, λογικοφανείς ή ακόμα και λογικές, αν ιδωθούν από «καπιταλιστική» οπτική γωνία, στην προσπάθειά του να απορρίψει οποιαδήποτε ενέργεια εκφεύγει των ορίων της νομιμότητας ενός συστήματος που κατά τα λοιπά υποτίθεται ότι πολεμά. Έτσι, το μεγαλοστέλεχος της Kόκα Κόλα στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να πληρώσει νέα επικοινωνιακή καμπάνια: ο πελάτης γεννά και αναπαράγει επιχειρήματα υπέρ του, δωρεάν.

 

   Άρχισε λοιπόν μια μουρμούρα για το πόσο επικίνδυνο είναι το σαμποτάζ δύο ειδών ευρείας κατανάλωσης: «κι αν έπινε από σαμποταρισμένο μπουκάλι ένα παιδάκι; ένας δικός σου; η αγαπημένη σου; ο παπάς της ενορίας; πάλι αθώοι θα την πληρώσουν και δεν θ' αλλάξει τίποτα». 

Άλλοι πάλι εστίασαν στο γεγονός ότι δύο πολυεθνικές-κολοσσοί όπως η Κόκα Κόλα και η Νεστλέ, δεν θα μπορούσαν να αισθανθούν το πλήγμα, ότι μια τέτοια ζημιά δεν τους λέει τίποτα, ότι ακόμα κι αν γινόταν σαμποτάζ σε παγκόσμιο επίπεδο «αυτές θα έβρισκαν τον τρόπο να το ξεπεράσουν π.χ. αλλάζοντας τις συσκευασίες ώστε να μην μπορούν να νοθευτούν, μετακυλίοντας το κόστος στον άμοιρο καταναλωτή» ή «ο καταναλωτής θα μπορούσε απλά για λίγες μέρες να αγοράσει άλλης φίρμας κόλα ή παγωμένο τσάι, κι έτσι ούτε γάτα, ούτε ζημιά για το σύστημα!

 

Φυσιολογικά, όλοι οι ενοχλημένοι κινηματίες κατέληξαν στο στερεότυπο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη ενέργεια «βλάπτει το κίνημα, δυσφημεί το κίνημα, θα εντείνει την καταστολή κατά του κινήματος και οι ακτιβιστές δεν είναι παρά μια χούφτα ηλίθιοι που δρουν διασπαστικά» κλπ.

 

Δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκεφτούν, ούτε σε επίπεδο άσκησης λογικής, τον αντίλογο.

 

α) Η συγκεκριμένη ενέργεια στην πραγματικότητα δεν διακινδύνευσε κανένα έννομο αγαθό κανενός εκτός από τα με ευρεία έννοια οικονομικά συμφέροντα των 2 πολυεθνικών. Δεν εξέθεσε σε πραγματικό κίνδυνο κανένα αθώο πολίτη, κανένα παιδάκι, κανέναν άσχετο και ανυποψίαστο καταναλωτή. Η προειδοποίηση έγινε έγκαιρα, καίρια και εμφατικά (και με την προκήρυξη και με το βίντεο και με την όλη στρατηγική) ενώ ποτέ δεν δόθηκε σε ανάλογες (αντίστοιχες δεν υπήρξαν ποτέ, τουλάχιστον στην Ελλάδα) περιπτώσεις τετραήμερη προθεσμία. Ήταν παραπάνω από βέβαιο ότι τα όμοια με τα νοθευμένα προϊόντα, θα αποσύρονταν αμέσως και πως αυτό ήταν πολύ εύκολο να γίνει. Κι αυτό όχι για λόγους ανθρωπιστικούς αλλά επειδή οι 2 πολυεθνικές δεν θα ρίσκαραν την εμπορική τους φήμη, με κίνδυνο να έχουν τεράστια οικονομική ζημιά. Όταν κάποιος απειλεί τον βασιλιά στο σκάκι, ο αντίπαλος απλώς θα τον μετακινήσει εφόσον έχει τα περιθώρια και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα είχε. Το ιερό κέρδος δεν θα διακινδυνευόταν ποτέ. Καλύτερα να χάσουν μερικές (ή πολλές) χιλιάδες ευρώ παρά να χάσουν τα πάντα. Αυτό το ήξεραν και οι ακτιβιστές και οι αντίπαλοί τους. «Κι αν δεν έβγαινε στη δημοσιότητα η προκήρυξη;» θα ισχυριστούν κάποιοι. Τότε θα είχαν την αποκλειστική ευθύνη οι πολυεθνικές, οι δημοσιογράφοι που παρέλαβαν την προκήρυξη, η αστυνομία κλπ.  Αυτοί όλοι (και όσοι) προκειμένου να μην υποστεί καμία βραχυπρόθεσμη ζημιά η τάδε ή η δείνα πολυεθνική, θα αποφάσιζαν να αφήσουν ένα εμπόρευμα πιθανά νοθευμένο να βγει στην αγορά. 

 

β) Το γεγονός ότι ο αντίπαλος θα προσπαθήσει, ενδεχομένως, να βρει τρόπους να βγει από πάνω, είναι απόλυτα λογικό και αναμενόμενο. Δεν σημαίνει ότι το σαμποτάζ δεν απέδωσε, αλλά ακριβώς το αντίθετο: απέδωσε τόσο ώστε να εξαναγκάσει τον αντίπαλο σε δαπανηρές και ενοχλητικές γι' αυτόν κινήσεις. Όσο για τους καταναλωτές: αν ένα προϊόν είναι ασύμφορο και δυσανάλογα δαπανηρό γι' αυτό που αξίζει, απλώς δεν θα το αγοράσουν... Αυτό δεν θέλουν να μας πουν οι καπιταλιστές με τα παραμύθια περί ελεύθερης αγοράς κλπ; Γιατί να ενοχληθούν αν δικαιωθούν για πρώτη φορά...;

 

Αν στο μέλλον, οι αρχές αποφασίσουν σε μια παρόμοια περίπτωση, να μην επέμβουν,  αποκλειστικά υπεύθυνες για οτιδήποτε συμβεί θα είναι αυτές. Αυτές θα έχουν βάλει πάνω από κάθε αξία το κέρδος, αυτές θα έχουν αποκρύψει έναν κίνδυνο κι ας λένε διαρκώς σαχλαμάρες για ελευθερία έκφρασης και διακίνησης των πληροφοριών. 

 

γ) Το Κράτος δεν αναζητά αφορμές ώστε να εφαρμόσει ακόμη και την πιο κατασταλτική πολιτική εναντίον όσων στέκονται εχθρικά προς αυτό. Οι εκκενώσεις καταλήψεων, η ανεξέλεγκτη βία σε διαδηλωτές, οι βασανισμοί στη ΓΑΔΑ, οι προκλητικά ρατσιστικές δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων της ΕΛ.ΑΣ θα έπρεπε να έχουν ήδη πείσει τον καθένα πως η κρατική βία δεν έχει την ανάγκη να δικαιολογηθεί, τουλάχιστον όχι αυτή την περίοδο. Επίσης, κακά τα ψέματα, «Κίνημα» δεν υπάρχει. Το αντίθετο: ζητούμενο είναι πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί Κίνημα.

 

To κείμενο είναι αναδημοσίευση από το  indymedia athens